PAGPAPARAMDAM

Hello Philippines and hello world.

Ito na siguro ang pinakamaikli kong mailalagak dito sa aking mumunting blog site. Naman, medyo sandamukal pa ang nabitin kong mga komposisyon, na kung hindi isang talata, ay isang pangungusap pa lamang ang aking naisusulat. Kaya naman hindi ko rin maipaskil dito, dahil hindi pa talaga natatapos. At dahil medyo napaglipasan na naman ng limang dekada, pag-iisipan ko pa kung tatapusin ko pa.

Ipagpaumanhin, dahil hindi talaga ako makagawa ng paraan upang makatapos ng matinong ilalagay dito. (Para namang may matino nang nailagay e noh?) Para lang sa mga tagasubaybay ng blog na ito (meaning myself and imaginary friends. Hahaha. Choz!) nagpaparamdam lang po, baka inakala ninyong ako'y pumanaw na.

Oh well, bukas (12 Nobyembre 2007) magsisimula na naman ang isang semestreng kalbaryo. Wish ko lang maging matiwasay dahil naman, alas siyete y media in da morning ang aking unang klase. At take note MWF 'yun, ibig sabihin, tatlong beses sa isang linggo ko 'yun titiisin. Medyo ipinanalangin ko nang makailang ulit magmula nang malaman ko ang ka-iritasyong balitang 'yan na sana, sana lang, hindi ako magkanda-ewan-ewan dahil sa pagkahuli sa pagtuntong sa silid-aralan.

Marami pa sana akong kuwento, pero ito na lang muna. Hanggang sa muli, usap tayo, kaibigan. (Baligtad yata, 'di ba "kaibigan, usap tayo." 'yun? Whatever. Haha.)